GSM Sistemi

 

Global System for Mobile Communication (GSM) European Telecommunications Standarts Institude (ETSI)’ye bağlı bir çalışma grubu tarafından geliştirilmiş iletişim sistemidir. GSM dünyada ilk olarak Finlandiya’da kullanılmaya başlanmıştır. Finlandiya’nın coğrafi yapısı, hava şartları, yerleşim alanlarının dağılımı kablosuz haberleşme sisteminin geliştirilmesi için uygun bir zemin hazırlamıştır [1].

Yaklaşık 10 yılda ve milyarlarca dolarlık harcamayla oluşturulabilen GSM, 1987 yılında, 30 Avrupa ülkesi tarafından standart olarak kabul edilmiştir. İlk GSM standartları 1990 yılında yayınlanmıştır. Bir Avrupa standardı olarak başlamasına rağmen GSM kısa sürede dünyaca benimsenerek bir dünya standardı haline gelmiştir. ABD’de bu standartların kullanılabilmesi için ANSI (American National Standards Institute — Amerikan Ulusal Standartlar Enstitüsü) devreye girmiş ve GSM standartları ABD’de de yayınlanarak uygulamalarına bağlanmıştır [2].

GSM gibi hareketli telefon ağının öncelikli hedefi hareketli istasyona sahip olan abonelerin her yerden telefon görüşmesi yapabilmesine imkan sağlamaktır. Bunu başarabilmek için çağrı yönetimi, çağrı işleme, radyo yönetimi, mobilite yönetimi, ücretlendirme ve güvenlik gibi başlıca fonksiyonların yerine getirilmesi gerekmektedir [1].

GSM ağı, ağ anahtarlama alt sistemi (NSS; Network Switching Subsytem) ve baz istasyonu alt sisteminden (BSS; Base Station Subsystem) oluşur. NSS çağrı işleme, mobilite yönetimi, güvenlik ve ücretlendirme gibi işlemleri yapar. BSS ise hareketli istasyonlara yönelik olan radyo sistemi ile ilgili fonksiyonları yönetir [1].

GSM, sayısal olması ve kullandığı radyo erişim teknikleri açısından birçok yenilikler getirmesine karşılık erişilen son nokta olmayıp, daha gelişmiş ve küresel sistemlere geçişi sağlayacak bir çalışma olarak kabul edilmektedir.[3].

Abonelerle ilgili işlemler ise birçok bölüme ayrılmıştır. Kalıcı konum kütüğü (HLR; Home Location Register), ziyaretçi konum kütüğü (VLR; Visitor Location Register), kimlik denetim merkezi (AUC; Authentication Center), cihaz kimlik kütüğüdür (EIR; Equipment Identity Register). EIR, HLR ve VLR abonelerin bilgilerinin bulunduğu veri tabanlarıdır.

HLR, belirli bir operatör için cep telefonunun nerede olduğu, abone kimlik bilgileri gibi her türlü veriyi tutan veri tabanıdır.

VLR ise belirli bir MSC sınırları içinde servis verilen abonelerin HLR’deki bilgilerinin kopyasını geçici olarak tutar. Abone bilgilerinin HLR’den VLR’e kopyalamak ağdaki mobilite yönetiminin bir parçasıdır.

AUC ise bütün güvenlik operasyonlarını yönetir.

EIR, şebeke içerisindeki hareketli istasyonların listesinin tutulduğu veri tabanıdır. Burada tüm hareketli istasyonların uluslararası mobil cihaz kimliği (IMEI; International Mobile Equipment Identity) bulunur [1].

GSM’in en kullanışlı özelliklerinden birisi, kullanıcıların aynı hat ile değişik ülkelerden görüşme (roaming) yapabilmeleridir. Tüm GSM standartları hücresel ağ kullanmakta olup, GSM teknolojisi, hücreler arası geçiş yapabilme kabiliyetine sahiptir.

KAYNAKLAR

[1] Biroğul, S., “GSM şebekelerinde frekans planlamasının veri füzyonu ile gerçekleştirilmesi”, Doktora Tezi, Gazi Üniversitesi Fen Bilimleri Enstitüsü, Ankara, 39–40 (2008).

[2] Arslan, S., “GSM 900 baz istasyon servis sayılarının simülasyon ve amaç programlama tekniklerinin kullanılması” Yüksek Lisans Tezi, Gazi Üniversitesi Fen Bilimleri Enstitüsü, Ankara, (2000).

[3] Dayak, M.E., “3. nesil gezgin telefonlar üzerinde multimedya destekli güvenlik artırım tekniklerinin araştırılması”, Kahramanmaraş Sütçü İmam Üniversitesi Fen Bilimleri Enstitüsü, Kahramanmaraş, 4 (2007).